RIP για τον Μάριο Στουναϊτη

Μπορεί να μην έχουμε γνωριστεί ποτέ, μπορεί να μην έχουμε ανταλλάξει λέξη, παρόλ' αυτά η παρουσία σου έχει σημαδέψει την ζωή μου..... Για την ακρίβεια, ο θάνατός σου!
Ήσουν τόσο νέο παιδί, κόντευες τα 26.... σίγουρα είχες όνειρα για την ζωή σου!
Πού να ήξερες ότι όλα θα σταματούσαν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου?!?!?
Κάθε φορά που βγαίνω έξω από το σπίτι μου, κοιτάζω και βλέπω τα τελευταία 10 μέτρα που διάνησες με την μηχανή σου...
Ανατριχιάζω στην ιδέα, ότι έτσι απλά, εντελώς αναπάντεχα θα ήταν η τελευταία σου διαδρομή. τα τελευταία 2 σου δευτερόλεπτα....
Τι να σκεφτόσουν άραγε εκείνη την ώρα? Σε τι διάθεση ήσουν? Τι συνέβαινε στη ζωή σου? Σκέψεις... ένταση.. συαισθήματα... και ξαφνικά ΜΠΑΜ...και όλα σβήνουν.Τέλος!
Φριχτό! Άδικο! Απαίσιο!
Είμαι  μαμά. Κι όπως είναι φυσικό το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στη μητέρα σου. Τι ένιωσε μόλις την ενημέρωσαν στο τηλέφωνο? Ήταν λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Γύρναγες σπίτι. 500 μέτρα πριν, σου είχε στήσει καρτέρι ο θάνατος.
Πώς μπορεί να ένιωθε αυτή η γυναίκα εκείνη την ώρα? Με τι δύναμη θα ερχόταν να σε αντικρύσει στο νεκροτομείο? Με τι κουράγιο θα κατόρθωνε να ετοιμάσει τα διαδικαστικά της κηδείας σου? Με τι δύναμη θα ζούσε και θα ανέπνεε πλέον αυτή η μάνα?!?!?!?
Κι εκεί που αυτές οι σκέψεις αναβλίζουν στο μυαλό μου, αρχίζει το αθώο αίμα από το κεφάλι σου να γεμίζει το κράνος και στη συνέχεια την άσφαλτο..... Θέε μου!!!!
Έφυγες αμέσως. Τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκες! Ίσως να μην πρόλαβες καν να συνειδητοποιήσεις τι σου είχε συμβεί.
Άκουσα τη σύγκρουση και κατέβηκα να δω τι είχε γίνει. Νόμιζα ότι ήταν απλά ένα τρακάρισμα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Ήσουν ακίνητος στη γωνιά του δρόμου. 'Οταν σε είδα τρελάθηκα!
Μόλις 1 μέτρο μακρυά μου, ακίνητος, χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Κανείς δεν σε είχε πλησιάσει μέχρι εκείνη την ώρα.
Όλοι όσοι παρεβρισκόμασταν εκεί, σοκαρισμένοι, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τα γεγονότα.
Όταν ξαφνικά μια κοπέλα πρότεινε να ελέγξουμε τον σφιγμό σου........ Τι απογοήτευση όταν συνειδητοποιήσαμε την φριχτή για σένα αλήθεια...
Ανοίγαμε φακό προς το πρόσωπό σου να σε δούμε. Ήσουν τόσο ήρεμος! Τόσο γαλήνιος! Είχες μια αγγελική μορφή!.... βουτηγμένη στο αίμα.
Η εικόνα σου έχει χαραχτεί στο μυαλό μου! Την πρώτη εβδομάδα δεν μπορούσα να σταθώ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ.. πόναγα σαν να ήσουν μέλος της οικογένειάς μου. Σου "μίλαγα" όλη την ώρα και σε κάθε ευκαιρία ερχόμουν στο σημείο που άφησες αυτό τον κόσμο.
Ακόμα περνάω από 'κει. Πάντα κοντοστέκομαι! Περνάω γύρω γύρω γιατι δεν θέλω να πατήσω το κομμάτι της ασφάλτου  που βρισκόσουν. Δεν ήξερα τίποτε για σένα... ούτε το όνομά σου.
Ήσουν ένας άγνωστιος που με συμμάδεψε τόσο έντονα....
Χάρηκα όταν ένας γείτονας μου μίλησε για σένα. Έμαθα τόσα πράγματα για την οικογένειά σου, αλλά, επίσης και ότι... σε  έλεγαν Μάριο!!!
Θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί ήσουν η αφορμή  με το θάνατό σου, να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα.
Δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα ως δεδομένο στη ζωή. Πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για κάθε καινούρια μέρα!
Πρέπει να προετοιμαζόμαστε καθημερινά ως πνευματικά όντα... γιατί δεν ξέρουμε πόσες ευκαιρίες θα έχουμε ....
Ο Θεός να δίνει κουράγιο στην οικογένειά σου! Ο Θεός όλα τα πράττει πάντα  με σοφία!
Σίγουρα είχε κάποιο σχέδιο όπου εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε..... Χίλια γιατί περνάνε από την σκέψη μας. 
Και ανθρωπίνως είναι λογικό. Ήσουν πολύ νέος και δεν ευθυνόσουν εσύ γι' αυτό που σου συνέβει. Ήσουν προσεκτικός και φόραγες κράνος.
Αύριο είναι το μνημόσυνό σου. Συγκινήθηκα γιατί σήμερα το βράδυ, οι φίλοι σου, μαζεύτηκαν στο σημείο του τρακαρίσματος  με κεριά για να προσευχηθούν για σένα και να σε τιμήσουν. Χάρηκα επίσης γιατί εντελώς τυχαία, αν και από μακρυά βρέθηκα κι εγώ εκεί.
  Ο Θεός, Μάριε, να αναπαύσει την ψυχή σου! Ελπίζω να σου δωθεί το προνόμιο να βρεθείς κοντά Του!